27 december 2014 – Column Sjaak Grosthuizen: Weer een jaartje verder
Terugdenkend aan een politiek jaar in Hoorn overvalt me toch het gevoel dat we ondanks alle emoties, romantiek, liefdevolle en haatdragende uitlatingen, omarmde en verafschuwde collegevoorstellen, geslaagde en beschamende politieke spelletjes, alles bij elkaar toch maar gewoon een kleine provinciestad zijn gebleven. Wel een met potentie, geloof ik. En ik geloof, denk ik, voornamelijk omdat ik hoop. Stel nou, dat in een enquête in Limburg onder mensen met een bescheiden VMBO-opleiding, mensen dus voor wie deze zin al veel te lang is, gevraagd wordt of ze Hoorn kennen en dan niet antwoorden: ‘Ja natuurlijk, ik neem er altijd een met drie bolletjes!’ maar dat ze werkelijk weten waar Hoorn ligt en zelfs dat ze er al eens geweest zijn, dan zou ik pas met gerust hart tegen onze lokale politici zeggen: ‘Ga rustig verder, want wat gij hebt gedaan, dat hebt ge welgedaan!’
In 2014 gebeurde in Hoorn veel wat alleen voor Hoorn bestemd was. We werden nog duidelijker een stad met een lokaal politiek gezicht. De verkiezingen waren onbedaarlijk heftig. De hele wereld om ons heen had kunnen vergaan terwijl al onze zintuigen waren gericht op maar één vraag: moet er een tunnel komen of niet? De bevolking gaf een beetje een halfslachtig antwoord, maar de tegenpartijen vonden binnen de kortste keren een gezamenlijke weg naar een coalitie tegen de tunnel en voor een beleid met een menselijker gezicht.
Vreemd genoeg waren er nog niet genoeg verschillende smaken
Voor beginnende en ervaren politici geldt altijd één plezierige spelregel: je kunt voor iets zijn of tegen. Het mooie is dat je voor beide keuzes prachtige standpunten kunt formuleren. Voor lokalo’s is er dan niet de belemmerende wereldvisie waarmee men bij PvdA, SP, VVD, CDA en in mindere mate bij D66 te maken heeft. Dit was het jaar van de lokalo’s. Vreemd genoeg waren er nog niet genoeg verschillende smaken, zodat Robert Vinkenborg met zijn zelfbedachte HOP een poging deed een politiek gat te dichten. Ook Joke van der Meij weet als geen ander dat lokaal nog niet hetzelfde is als lokaal. Met haar Hoorn Lokaal bedient ze een heel ander publiek dan Hoorns Belang, waar ze eerst deel van uitmaakte, nadat haar bijdrage aan een partij met weer een totaal andere lokale visie was gestrand. De mensen hebben op mij gestemd en dan krijgen ze ook mij. Datzelfde geldt natuurlijk al veel langer voor Roger Tonnaer. Wanneer je op hem stemt, dan weet je wat je krijgt: Roger Tonnaer. Hoe zich dat politiek vertaalt laat je maar gewoon aan Roger over.
Maar liefst 17 nieuwe raadsleden kwamen de lokale politiek alle wensbare en onwenselijke kanten uitsturen. Allemaal mensen natuurlijk met duidelijk omschreven ideeën over zaken als de witte vloot, coffeeshops, nachtelijke toegangstijden horeca, de Halve Maen en huisvesting arbeidsmigranten, om maar een paar zaken te noemen. Hoe Hoornse senioren daarin heel anders kunnen staan dan een van de huidige partijen is mij een raadsel. Ik dacht daar op mijn leeftijd een beeld van te kunnen krijgen, maar wanneer ik Joke van Diepen, mijn leeftijdsafgevaardigde in de raad bezig zie, dan vraag ik me bezorgd af of de andere Hoornse senioren daar wel van af weten.
Dan rest je slechts zure opmerkingen bedenken
‘De kracht van verbinding’ is de titel van het collegeprogramma. En wanneer ik vanaf een verre zijlijn de gezamenlijke verrichtingen van onze wethouders beschouw, dan moet me van het hart dat zij dat zelf redelijk staan waar te maken. Judith de Jong van PvdA, Nel Douw van SP, Ben Tap van D66, Samir Bashara van GroenLinks en Michiel Pijl van CDA maken stevig gebruik van de kracht van hun verbinding. De oppositie krijgt geen poot aan de grond. Dan rest je slechts zure opmerkingen bedenken, eindeloze stromen moties en amendementen indienen, schorsingen aanvragen, af en toe weg lopen en eindeloos herhalen van tunnelargumenten. Ronald Louwman, zoon van de Romeinse Senator Cato Maior heeft een eigen variant op Ceterum censeo Carthaginem esse delendam.
We duiken over een paar dagen 2015 in. Dat moet voor Hoorn een heel speciaal jaar worden. Aan het einde van het komende jaar hopen we te kunnen terugzien op een jaar waarin veel voor elkaar is gekomen. Ondanks en dankzij ons college en onze gemeenteraad. Wij wensen dat daar dan de handtekening onder komt te staan van alle 35 raadsleden. Eigenlijk teken ik daarvoor.
