7 februari 2015 – Column Sjaak Grosthuizen: De avond van Robert Vinkenborg
Zelden een spannender wedstrijd in Hoorn meegemaakt. Werkelijk waar, de raadsvergadering van afgelopen dinsdag is te bezien als een heel rare wedstrijd. Soms met dode momenten, maar ook met zinderend opwindende ogenblikken. Twee zaken op de agenda hadden mijn nieuwsgierigheid gewekt, maar vooral de bouwplannen voor herenhuizen op de Westerdijk zorgden al bij voorbaat voor wat ik wil noemen een trappelmoment. Dat hadden we vroeger als we in de speeltuin een film gingen bekijken, steevast voorafgegaan door massaal voetengeroffel. In de krant stond die dag namelijk vermeld dat ondernemer Komen al voor firma Van der Laan had aangegeven wel brood te zien in het opvullen van ‘Het Gat van Hansen’. Een heel ander bericht dan het college ons wilde doen geloven.
ook voor de krant is politiek vuurwerk altijd zeer welkom
Dat trappelgevoel werd versterkt door de voor mij verrassende mededeling van burgemeester Onno dat hij dat punt niet als voorzitter kon behandelen, omdat hij zelf een van de te bouwen appartementen zou willen betrekken. Oef! En op dat moment fluisterde de krantenjournalist mij in dat er een voorstel zou komen het agendapunt weer naar een commissievergadering te plaatsen. Zou ik dan voor niks zijn gekomen? Hij vond het ook jammer, want ook voor de krant is politiek vuurwerk altijd zeer welkom.
Robert Vinkenborg, de wat slungelig acterende, maar uiterst alerte fractievoorzitter van HOP vroeg inderdaad na een betoog met levensgrote vraagtekens over schimmig aandoende activiteiten van dit en het voorgaande college of de hele zaak van de agenda kon. Symen van der Meer, in gezelschap van Joke van der Meij, ondersteunde dit voorstel hartstochtelijk. Dat riep om een onmiddellijke schorsing van de vergadering. ‘Daar gaat mijn stukkie,’ kreunde de journalist. Ik stevende af op de heftig discussiërende vorige wethouder van deze zaken, Ronald Louwman. Die maakte me duidelijk dat hij er hier niet met mij over ging hebben, om het huidige college niet voor de voeten te lopen. Dan naar Robert Vinkenborg, die met de andere indieners een vergenoegd gesprek had. Glunderend lieten ze me geloven dat ze de tegenstanders stevig bij de staart hadden. Terugtrekken van het punt was nog de enige optie. Toch? Ik geloofde hen. Zeker, omdat de schorsing al langer duurde dan de afgesproken paar minuten. Hier kleefde duidelijk stront aan de knikker. Een behoorlijke punt van het tapijt was opgetild, men schroefde reeds aan de deksel van een beerput of doofpot. Nog slechts enkele minuten scheidden ons van het moment van koppen rollen.
Hier kleefde duidelijk stront aan de knikker.
Toen kwam men terug. Men wilde het punt direct behandelen. D66-wethouder van ken-je-lessenzaken Ben Tap kwam naar het katheder. Er was totaal niets aan de hand, betoogde hij. Natuurlijk was de heer Komen, met nog enkele andere ondernemers indertijd geïnteresseerd naar mogelijkheden op de Westerdijk, maar het is bij interesse gebleven. Van der Laan was de enige die eindelijk na vele jaren smachtend wachten met een concreet voorstel kwam. En de verkoop van de grond is volledig volgens afspraken en geldende regeltjes verlopen, dus waar hebben we het over? De woorden van Ben Tap waren nogal ontnuchterend en bijna niet passend bij het lange oponthoud dat eraan vooraf ging.
Worden leugenaars ontmaskerd? Corruptie aan de kaak gesteld?
Natuurlijk mooi dat alles weer goed terecht kwam, maar een gevoel van teleurstelling bleef knagen, zeker bij Robert en Symen. Zij eisten een nieuwe schorsing. Hoe lang? Een kwartier. Dan kon de werkelijke lengte ervan best meevallen. Het kwartier duurde enkele minuten. Lang genoeg om mijn bloeddruk weer te laten dalen, maar toch niet te kort om weer nieuwe spanning op te bouwen. Welke troeven waren nog in de handen van Robert en Symen? Hoe effectief zouden zij de zelfvoldane glimlach kunnen wegpoetsen op de gezichten van de meerderheid van voorstanders? Beschikten zij over geheim materiaal, waarmee ze het huidige en het vorige college op het schavot konden krijgen? Worden leugenaars ontmaskerd? Corruptie aan de kaak gesteld? Was Hoorn gewoon een noordelijk filiaal van Limburgse politiek?
HOP, Hoorns Belang en Hoorn Lokaal keerden terug. Nu schieten ze alle rustgevende argumenten aan flarden, dacht ik. Maar hoe dapper en braaf Robert Vinkenborg ook zijn best deed om de kieren tussen zijn feitenrelaas en dat van wethouder Ben aan te tonen, de meerderheid van de raad stemde voor het collegevoorstel. Einde wedstrijd.
We mochten naar huis. Zonder schandalen, zonder rollende koppen, hooguit een paar verongelijkte gezichten. Wie op zoek wil naar een cliffhanger zal erg goed moeten kijken.
