21 februari 2015 – Column Sjaak Grosthuizen: Opvoedhoornaars/-inezen
Natuurlijk zag Roger Tonnaer, de gewaardeerde fractievoorzitter van de kleine, maar niet weg te denken fractie Tonnaer het scherper dan wie ook in de raad, toen men sprak over te verwachten overlast bij nog aan te leggen fietspaden. Zeker bij fietspaden en voetpaden op de mooiste locaties die een stad kan bieden. Overlast door de lieve jeugd, door de onverbeterlijke lieve jeugd zal alles blijven verpesten. Dus waarom zou je eraan beginnen? Ronald Louwman, de scherpzinnige voorman van de VVD, ziet dat probleem ook ver vooruit, maar is in het voorkomen van schier onvermijdelijke problematiek minder drastisch. Hij zoekt het in, wat ik wel eens gekscherend noem, een VVD-reflex. Handhaving, aanpakken die handel, malse straffen om het eens af te leren.
Roger en Ronald zien hetzelfde probleem, maar zien helaas slechts oplossingen die de kern van het vraagstuk niet raken. Roger wil gewoon af zien van het creëren van mooie en nuttige zaken in de stad, omdat het toch voor ellende zorgt. Ronald wil al dat moois wel, maar wil de daders die nu nog op de kleuterafdeling opgetogen kleurkrabbels creëren voor mamma en voor de juf voor zijn door een grimmige opvang te organiseren voor de tijd dat ze puber worden.
Kijk, beiden hebben natuurlijk voor hun eigen gevoel het idee dat hun oplossing, hoewel met hoog helaasgehalte, de enig juiste is. Het is onverdraaglijk om dan als doorgewinterde politicus te moeten toezien hoe de rest van de raad lamlendig afwacht als strafrechtadvocaten die aanpak pas willen toestaan wanneer wettelijk en overtuigend is bewezen dat die toekomstige ellendelingen over de schreef gegaan zijn. Dan is het kwaad al geschied. Dan zou het zo maar kunnen gebeuren dat de huidige bewoners van de Westerdijk hun huizen hebben verkocht aan lieden die het allemaal wel voor lief nemen, omdat het uitzicht er altijd is en overlast maar af en toe.
Beste Ronald en vooral beste Roger
Beste Ronald en vooral beste Roger, de kern van het probleem zit niet bij de jeugd, die zit bij de ouders. De ouders hebben de jeugd in alle gevallen op de wereld gezet en ze voorts in een aantal gevallen onvoldoende voorbereid op de wereld zoals jullie beiden die voor het Hoornse gestalte willen geven. Dáár ligt het probleem en dáár ligt dan ook de oplossing. Opvoeden is in deze tijd en in deze samenleving een grote kunst. Kunst die je moet leren. Waar wij met ons allen aan gaan werken is het ondersteunen van elk verliefd koppel dat de drang naar voortplanting van dit menselijke geslacht vorm wil geven. Niet vrijblijvend, maar met zachte drang. Een prachtig overtuigingsmiddel is de kinderbijslag. Zodra de transitie daarvan naar de gemeente geregeld is, kunnen we aan de slag. Wie kinderbijslag wil hebben, zal een jaar, of in ieder geval een termijn die langer is dan negen maanden, vóór de conceptie een cursus opvoeden moeten volgen. Slechts na het behalen van een diploma kan men kinderbijslag aanvragen.
Wat een moedige mooie nieuwe wereld zullen we zo kunnen maken!
Voorts dient elk jaar van de opvoeding te worden aangetoond dat de opvoeding een zekere mate van succes bevat om voortzetting te verzekeren. Niet elke ouder zal daarin slagen en met het geld dat je uitspaart op de uitkering van de kinderbijslag kun je de schade en overlast die slecht opgevoede kinderen veroorzaken vergoeden. De te verwachten schade en overlast wordt met deze maatregel beperkt en we kunnen de stad volzetten met kwetsbare mooie zaken die het woon- en verblijfsgenot tot ongekende hoogten kunnen opstuwen. Wat een moedige mooie nieuwe wereld zullen we zo kunnen maken! Ere wie ere toekomt! Het zijn de huidige inzichten van Roger en Ronald, die tot het ontstaan van dit concept hebben geleid.
Wanneer we uitgaan van het mensbeeld van Roger – hij kent ons immers! – dan lukt dit gegarandeerd, want er zullen altijd genoeg opvoeders zijn, die onkundig, onverschillig of zelfs kwaadwillend zijn en blijven. Zij betalen de rekening en al doende zorgen zij voor werkgelegenheid op het gebied van opvoeding, handhaving en stadsherstel.
In Roger en Ronald zullen wij twee wakkere politici kunnen zien die aan dit prachtige vooruitzicht vorm kunnen geven. Blijf hen aanhoren, beschouw hun ideeën in het nieuwe licht van ware en duurzame oplossingen. Een vruchtbaar en heilzaam duo in onze Hoornse politieke geschiedenis zou zomaar kunnen zorgen voor een mondiaal gevolgde aanpak: de RoRo-solution. Zo zie je maar, Hoorn kan de broedplaats worden van de allermooiste zaken denkbaar.
