2 september 2017 – Column Sjaak Grosthuizen: Westfriese politieke mores
WEEFF, de omroep die mij het podium biedt om wekelijks een zegje te doen, is de omroep voor heel Westfriesland. Dat betekent dat mijn woorden in potentie bij een drie keer zo groot publiek als slechts het Hoornse gehoord en gelezen kunnen worden. Dat betekent voor mij dat ik me vaker en nadrukkelijker moet laten inspireren door lokale politici die ook buiten Hoorn werkzaam zijn. Gaat dat dan lukken? Gebeurt er buiten Hoorn dan ook genoeg? Welzeker! Buiten Hoorn doen politici niets onder voor de politici uit de hoofdstad van Westfriesland.
Enkhuizenaren zijn raar volk, dat ontkennen ze in Enkhuizen ook beslist niet.
Ja, dat er in Enkhuizen boeiende zaken op het politieke strijdtoneel zijn waar te nemen, wisten we natuurlijk al jaren. Enkhuizenaren zijn raar volk, dat ontkennen ze in Enkhuizen ook beslist niet. Maar de andere gemeenten? De wat meer platterlandgemeenten? Gebeurt daar nog wat of is goedmoedige gezapigheid troef? Neen! Neen! Driewerf neen! Dat leerde ons de regionale krantenberichten deze week.
Ook in Koggenland kent men exploderende fracties en gemor tegen wethouders. De plaatselijke Ok(é) partij liet duidelijk van zich spreken. Allereerst het bericht dat partijleider Jim Mollet een wethouder van Opmeer desnoods voor de rechter wilde slepen om het vuige plan arme lieden het vel over de neus te halen vanwege de afvoer van onvermijdelijk grof vuil. Jim Mollet vindt het helemaal oké om stevig op te treden tegen machtsbeluste bestuurders die in zijn ogen over de schreef gaan. Over de schreef leidt tot over de rooie.
Dat vindt de fractie die doorgaans braaf achter hem aan hobbelt niet altijd even leuk. Er zijn er die de opvatting koesteren dat men met stroop meer vliegen vangt dan met azijn. Na de laatste eigenzinnige scheut azijn laat men Jim het in zijn eentje opknappen. Margreet Hoek, Saskia Vlaar en Jacques Broers gaan gedrieën alert doch gematigd verder onder de nieuwe vlag Progressief Koggenland. Jim zit daar vast niet mee. De mouwen opgestroopt, de kop vol met woedegevoede strijdkreten, zal hij voortaan niet gehinderd door schuwe beschavingminnenden zijn eigen gang kunnen gaan.
‘Ziedaar de enige man, die voor ons vechten kan!’
De kiezer zal het weten te waarderen! Kijk, zal men elkaar al ver voor maart zeggen: ‘Ziedaar de enige man, die voor ons vechten kan!’ Progressief is zo jaren zeventig, dat hebben we de afgelopen decennia te vaak zien ontaarden in maatschappijvreemde bestuursvoorstellen.
En Koggenland heeft de nieuwsgierige volgers van politiek nieuws nog meer te bieden. Jan Wijnker keert terug in de politiek! Hij is terug! Helemaal nog de oude! Niet meer bij die stoffige VVD, waar men ruim drie terug nog meende dat het tijd werd voor een nieuwe generatie; toen men nota bene Carolien van de Pol waardevoller schatte dat Jan. Jan had kennelijk opdat moment voor zichzelf besloten, dat hoewel hij de mogelijkheid aangeboden kreeg op den duur zetelroof te plegen – ha! niemand had toen nog enig vermoeden daarvan – hij het niet zou doen. Zo zit Jan niet in elkaar. Wie dat wel doet, zit er eigenlijk alleen voor het eigen belang, kan hij schamperen.
Jan Wijnker keert terug bij GBK, gemeentebelangen Koggenland, om daar, uitsluitend in het belang van Koggenland, laat daarover geen misverstanden bestaan, zijn reeds bewezen kwaliteiten wederom gul tentoon te spreiden. ‘GBK past mij als liberaal politicus, mits ze een goed verkiezingsprogramma hebben, zo lees ik in de krant. Tjonge, wat boft GBK toch met Jan, die zich over hun partijtje wil ontfermen. Als ze maar goed met hem in de pas blijven lopen, denk ik dan bezorgd. Maar als die leden die nu nog GBK vertegenwoordigen goed hun best blijven doen en goed naar Jan luisteren, dan komt het allemaal wel goed.
Nu vraag ik me, naïef als ik altijd ben, of Hoorn nu pas goed in de regio past, nu in meerdere gemeenten het stoeltje wisselen een vanzelfsprekendheid lijkt te worden. We gaan nog boeiende tijden tegemoet!
