SJAAK GROSTHUIZEN 29 juni 2013 – Lastig
Tijdens de opleiding voor onderwijsgevenden leren studenten dat vervelende kinderen niet bestaan. Er zijn wel kinderen die vervelend doen. Dat dit toch lastig kan zijn voor niet alleen de beginnende, maar ook voor de door de wol geverfde leerkracht staat vast. Je verzucht dan wel eens: ‘Ik kan hem wel achter het behang plakken!’ Maar er is geen moment dat je daadwerkelijk tracht uit te rekenen hoeveel banen behang je daartoe nodig hebt en hoeveel plaksel je moet aanmaken.
Er bestaan gelukkig cursussen voor hoe om te gaan met vervelend kindergedrag. Heel leerzaam, hoewel er ook dan nog steeds kinderen overblijven die volledig immuun lijken voor welke pedagogische benadering dan ook. Dan bereik je wel eens het punt, dat je je gaat afvragen of jouw competenties voor het vak van leraar wel helemaal aanwezig zijn en of je niet beter iets anders kunt gaan doen.
Niet alleen kinderen kunnen vervelend en storend gedrag vertonen. Er bestaan diverse categorieën van volwassenen met vervelende gedragsymptomen. Het ergst zijn die mensen die in meerdere categorieën scoren. Neem nou de daklozen, de zwervers, Die bestaan echt en ze lopen jouw dagelijkse leven in en uit. Er zijn heel vriendelijke en hartelijke daklozen bij. Een aantal van hen tref je aan bij de supermarkt en af en toe stop je zo’n persoon een paar munten toe en neem je wel of niet een krantje van hem mee. In Hoorn lopen verschillende van die daklozen rond en ook diversen met een ingewikkeld vervelend gedrag. Die moet je niet op straat laten verrekken. We zijn tenslotte toch een volk met af en toe een beschaafd gedrag op dat gebied. Dat betekent dat op gemeenteniveau beleid moet zijn voor hoe met deze mensen om te gaan. Met een wethouder aan het roer. Voor Hoorn was dat VOCH-wethouder van zwervers-met-storend-gedragzaken Aart Ruppert. En al heel lange tijd werd duidelijk dat dit eigenlijk helemaal niks is voor Aart. Aart is lange tijd een gewone burger geweest en hij is waarschijnlijk de politiek ingegaan om er nou eens eindelijk voor te zorgen dat alles wat er mis gaat en klauwen vol geld kost stevig aan te pakken. Misschien heeft hij bij de verdeling van de portefeuilles gedacht: geef mij die zwervers maar in mijn pakketje. Ik zal eens even laten zien hoe dat spul aangepakt dient te worden. Met de mouwen opgestroopt, de melodie van ‘ferme jongens, stoere knapen’ in het hoofd en met een achterban die hem daarbij glunderend aanmoedigt; want het is toch zo? Die gasten denken dat ze maar alles kunnen doen en wij moeten daar ons dure belastinggeld aan verspillen.
Dan blijkt dat een flink deel van de raad de dak- en thuislozen niet beschouwt als lastige mensen, maar als mensen met regelmatig een lastig gedrag. Er bestaat geen cursus voor wethouders met als onderwerp de aanpak van lastig dak- en thuislozengedrag. In de raad krijgt hij steevast op- en aanmerkingen over zijn beleid op dat gebied. Vooral Nel Douw van de echte en Judith de Jong van de bijna echte socialisten. En dan lijkt het er ook op dat gemaakte foutjes niet altijd gemakkelijk kunnen worden weggewerkt. Er komen akkefietjes over dingen die wel of niet zijn gezegd, wel of niet werden bedoeld, wel of niet waren afgesproken. Aart ontdekt tot zijn schrik dat het overhouden van aan dak- en thuislozen over de balk gesmeten geld eigenlijk niet lukt. Er moet beleid en opvangruimte komen en dat gaat geld kosten. De fracties in de raad willen een goed beleid, anders ben je als raad geen knip voor de neus waard. Een goede raad is duur. Kortom, het is een lastig dossier. Dossiers kunnen dus wel lastig zijn!
Binnen het college is oog voor de lastigheid van het dossier en besloten wordt dit in handen te stoppen van Ronald Louwman de VVD-wethouder van onbetaalbare zaken. Prompt reageerden de fractievoorzitters van oppositiepartijen hier op. Best leuk dat Ronald een mooie uitdaging ziet in het dossier, maar zij willen graag vermeld hebben dat Aart zijn klus niet aan kan. Verwezen wordt naar het aftreden van Roger Tonnaer indertijd. Volgens hen was de reden voor zijn aftreden minder groot.
Er staan nog meer zaken op het portefeuillelijstje van Aart. Het kan best zijn dat hij die zaken wel bevredigend aanpakt. Sociale zaken en WMO bijvoorbeeld. Dat gaat ook over mensen die de goegemeente klauwen vol geld kosten. Zou Aart op dat terrein ook al teleurgesteld zijn? Zouden de mensen die via hem leefgeld en voorzieningen dienen te krijgen beter af zijn wanneer Ronald ook deze dossiers overneemt? Kan Aart nog wel goed doen in een wereld vol argwanende criticasters, zoals politici van de oppositie en lastige columnisten?
Even voor de goede orde: ik ben niet lastig, ik heb hooguit af en toe een lastig gedrag. Volgens mij bestaan er cursussen voor politici om daar mee om te gaan.
