Column Sjaak Grosthuizen: De inhuldiging

21 mei 2016 – Column Sjaak Grosthuizen: De inhuldiging

Sinds deze week hebben we officieel een nieuwe burgemeester. Jan Nieuwenburg uit Haarlem komt in Hoorn ons aller vader zijn. Een inhuldiging met anderhalf uur lang lovende woorden over zijn goede eigenschappen viel hem ten deel. Dat moet hard aankomen, vrees ik. Hij heeft alle hem toegedichte kwaliteiten niet ontkend, noch sterk gerelativeerd, dus vanaf nu moet hij ze allemaal gaan waar maken. Arme Jan!

Natuurlijk, laten we niet vergeten dat hij al een staat van dienst heeft opgebouwd. Acht jaar wethouder van de provinciehoofdstad en dan nog enig tijd doorgebracht als lid van de Provinciale Staten, en daar bovenop nog vier maanden invalwethouder van Hoorn, dat zou normaal gesproken al voldoende moeten zijn voor de functie van burgemeester van een provinciestad. Onze waarnemend burgermoeder Yvon van Mastrigt kwam met een vergelijkbaar arbeidsverleden Hoorn besturen en daar hoorde ik ook geen klachten over.

Een zeer originele manier om van je oude spullen af te komen

Diverse sprekers heetten hem welkom in zijn nieuwe functie en allen kwamen met een passend geschenkje. Onze raadsnestor Roger Tonnaer toverde zelfs een toetertje uit de vijftiger jaren uit de hoge hoed. Een zeer originele manier om van je oude spullen af te komen, hoewel ik vermoed dat er voor Roger enige emotionele waarde aan kleeft. Collega burgemeester Frank Streng schonk namens de gezamenlijke Westfriese gemeenten de vlag van Westfriesland aan met eigenlijk de boodschap deze veelvuldig te laten wapperen over het Hoorns regiobeleid. De kosten ervan zullen wellicht naar grootte van de zes andere gemeentes door de regio gezamenlijk zijn bekostigd. De vlag werd weer zorgvuldig opgevouwen en aan moeder de burgemeestersvrouw overhandigd. En natuurlijk moet je niet elke handeling als symbool zien.

Ik ontdekte ter plekke dat mijn gehoor zich aanpaste aan wat ik meende te moeten horen. Ik hoorde de burgemeester van Haarlem, die hem natuurlijk van haver tot gort kent, zeggen dat Jan een bizon is en dat je dus niet hoefde te verwachten dat hij een en ander  rustig zal afwachten. Ik keek onze nieuwe primus intern pares nog eens aan. Zou de beschrijving op zijn persoonlijkheid of zijn postuur moeten slaan of op allebei? Jan Nieuwenburg kun je niet beschrijven als een schriel ventje. Wie hem omver zou willen lopen, zou zelf nauwelijks door de deur passen, denk ik. Doorgaans wordt in dit soort beschrijvingen vooral het karakter bedoeld. Een bizon zou best wel eens nuttig kunnen zijn, hoewel we hier in Hoorn de zaakjes toch redelijk bevredigend voor elkaar hebben.

Nou, ook geen probleem.

Ik bleek het woord diesel te hebben moeten horen. Nou, ook geen probleem. De moderne dieselmotoren kunnen redelijk snel starten en hoewel sterk vervuilend, doen ze hun werk betrouwbaar en volhardend. Zou de spreker de slechte roep van dieselmotoren even uit het oog zijn verloren, of bevatte zijn lovend bedoelde omschrijving ook een waarschuwing?

We moeten het allemaal maar afwachten. Roger Tonnaer heeft ons met de beschrijving van enkele hilarische zoekmomenten naar geschikte kandidaten willen laten weten dat Zuid-Nederlandse zoekmethodes niet zijn toegepast. Roger was dik tevreden met de keuze en daar houd ik me dan maar aan vast. Hoe lang zal het duren eer Roger weer als vanouds kan klagen over de burgemeester?

Burgers van Hoorn, de teerling is geworpen.

Burgers van Hoorn, de teerling is geworpen. Wanneer Jan Nieuwenburg bij zijn afscheid over tig jaren dezelfde toespraken krijgt als bij zijn aanstelling, dat zijn wij in feite zelf de spekkoper. Daar dienen we echter zelf ook wel onze best voor te doen. Dat meende ik uit het dankwoord van onze Jan dat overigens slechts twintig minuten en veertig seconden duurde, te hebben mogen vernemen. We mogen zelf weten als wat voor dier of wat voor apparaat. Dat dan weer wel.