SPANBROEK/RIO – Paralympiër Geert Schipper uit Spanbroek mag Nederland vertegenwoordigen op de Paralympics in Rio. Inmiddels aanwezig in Rio is het aftellen voor Geert Schipper naar zijn paratriathlon. Hieronder zijn updates via Facebook.
Countdown: Dag 3 voor mijn wedstrijd
Een goede nachtrust doet een mens goed. Op het moment dat ik op sta merk ik aan mezelf iets. Wat weet ik nog niet. Ja honger en dorst. Gelukkig kan ik naar de eetzaal en kom ik na een halfuurtje terug op ons appartement. We reizen niet veel later in een overvol busje met al ons materiaal naar de Copacabana 30 km verder. Ik merk weer iets. Iets dat knaagt. Is het de ongelofelijk rijkdom die wij bezitten? Links en rechts zie je de sloppenwijken aan de bergen van Rio de Janeiro vast gekleefd met een levensstandaard die ik nog niet op een camping zou verwachten. We rijden verder en komen aan in het ongelooflijk luxe Miramar hotel. Het verschil tussen rijk en arm is zichtbaar en het raakt me, en toch maak ik er grapjes over. Ik doe er nu ff niks aan want ik focus me op mijn sport en moet naar de briefing en dan nog ff zwemmen in zee. Savonds tijdens het eten vergeet ik wat ik buiten heb gezien en bunker me vol met de overdadige hoeveelheid eten. Ik bel eindelijk naar huis en bij het ophangen bedenk ik dat ik gelukkig ben. Tevens kan ik me voorstellen dat mensen in een sloppenwijk ook gelukkig kunnen zijn. Ik maak niet het verschil tussen arm er rijk. Dat is er nou eenmaal en dat zal er ook altijd blijven. Ik ben moe en slaap vannacht in een super de luxe kamer.
Countdown: Dag 2 voor mijn wedstrijd
Morgen gaat het beest los, maar eerst terug naar vandaag. Slecht geslapen, dat wil zeggen dat ik zenuwachtig ben en grotendeels vannacht heb liggen piekeren. Geen idee waarom want alles ligt klaar en is gecheckt. We hebben vandaag het parcours verkend dat wil zeggen, gefietst achter een brommer die de eerste ronde niet harder wilde dan 18 km. De 2 daarop volgende rondes ging het gelukkig harder. De lunch was luxe. Ik lig op mijn bed voor een powernap. Ik lig weer te piekeren. Ik weet weer niet waarom. Is het twijfel? Of komt het doordat de uitslag van deze wedstrijd 4 jaar lang telt te opzichte van een WK, EK of WPE. Één ding weet ik zeker. Ik wil een medaille, morgen ga ik alles geven. Het beste uit mezelf halen, de allerbeste versie van mezelf tonen. Iedere ziel op de aarde mag via welk kanaal dan ook weten wie ik ben en waar toe ik in staat ben. Neergestort met een vliegtuig en met een opgeheven hoofd opgestaan uit mijn rolstoel. Ik lig te janken in mijn bed tussen de troep op mijn kamer, maar morgen gaat het gebeuren. Amen
Reacties over post