Column Sjaak Grosthuizen: De moed der wanhoop

7 oktober 2017 – Column Sjaak Grosthuizen: De moed der wanhoop

Het is een boeiende tijd voor watchers van het politieke landschap in Hoorn. De linkse gelederen plegen politieke zelfmoord. Eerst de SP, die nog tot aan de verkiezingen van grote doorslaggevende betekenis mag zijn voor de nooddruftigen in onze samenleving en nu de apotheose van gesteggel binnen de Hoornse PvdA.

Met een zekere mate van genoegen kijken Hoornse fracties – en voornamelijk van de oppositie – toe hoe de fractieleden van deze partij met de beste bedoelingen de boel volledig laten klappen. Alle vier resterende leden, het vijfde lid Simon had de bui al eerder zien hangen, namen na rijp beraad en met enorme pijn in het hart, het besluit om niet meer onder de naam van de PvdA verder te gaan. Zij konden de kritiek uit de eigen gelederen en het onbegrip voor het jarenlange lijden onder de meedogenloze knoet van ex-wethouder Judith niet langer verdragen. Getergd tot het uiterste waren zij. Een enorm groot deel van de Hoornse PvdA-leden vond het gevoerde beleid van Judith helemaal niet zo slecht en sprak hun vertrouwen in het politieke instinct van haar uit.

Natuurlijk zag de afdeling ook wel in dat de dame die de afdeling een aantal jaren langs vervaarlijke klippen en valkuilen en alles wat de samenleving bedreigde leidde, een pittige tante was, met wie het soms verdomd moeilijk was van standpunten te verschillen. Dat het voor de fractieleden voelde alsof zij gekoeieneerd werden zoals in de SP gebruikelijk schijnt te zijn, heeft niemand voldoende doorgehad tot aan het moment dat zij hun vertrouwen in de wethouder opzegden met de wens dat zij nooit meer in de positie zou mogen komen om gewoon met haar praktijken door te gaan.

Nooit eerder viel iets dergelijks in deze omvang in Hoorn voor.

Zij wilden het eigenlijk niet, maar de leden van de partij hebben hen gewoon gedwongen tot de verschrikkelijke stap om zetelroof te gaan plegen. Zij schrijven hiermee geschiedenis. Nooit eerder viel iets dergelijks in deze omvang in Hoorn voor. Toen fractie Tonnaer indertijd uiteen klapte bleef er nog wel een fragmentje fractie in de raad over. Nu is alles van de PvdA weg. Wethouder en fractie foetsie. De vier ex-PvdA raadsleden blijven wel zitten. Om het hen zo dierbare gedachtegoed van de sociaaldemocratie te blijven uitdragen.

En toch is het geen zetelroof, houden zij vol. De ware geest van de PvdA-politiek blijft op deze manier, naamloos weliswaar, het beste voortleven. Dat een grote meerderheid van de leden van de afdeling het zo verkeerd kon zien, is bijna onvoorstelbaar. Jeroen van der Veer, Kholoud Almobayed,  Dilek Bilgen-Küҫükşantürk en Jan Stuifbergen voorkomen dat de Hoornse PvdA het sociaaldemocratische gedachtegoed nog meer uitholt. De tijd van van binnenuit veranderen is voorbij! Nu maar van buitenaf de zaak herstellen.

Het moet vreselijk voor deze vier nog resterende fractieleden geweest zijn om te merken dat de Hoornse afdeling van de PvdA zo ver afgedwaald is. Dat er in de afgelopen drieënhalve jaar toch nog zoveel van de verkiezingsbeloften was ingelost door de nimmer wijkende vasthoudendheid van wethouder, moge waar zijn en dat de schijn van goede samenwerking tussen fractie en wethouder in die tijd daaraan stevig heeft bijgedragen, mag ook nog worden gezien als waarheid, maar het ging dit viertal om meer dan dat. En dat meer kon de wethouder niet leveren.

Voor de kiezers van de PvdA en de leden van die partij lijkt de stap op zetelroof.

Voor de kiezers van de PvdA en de leden van die partij lijkt de stap op zetelroof. De afgezette wethouder werd in een drukbezette afscheidsreceptie uitgezwaaid door allemaal mensen die haar om haar daden prezen. Zouden die het dan allemaal maar goedvinden wat ze met haar fractie deed? We zullen zien of de komende maanden door dit viertal nog een links beleid wordt ingezet, waar zelfs Robert Vinkenborg van HOP nog een puntje aan mag zuigen. Over passende naamgeving wordt nog nagedacht. Bijvoorbeeld: Fractie Robin Hood (rooft de zetels van de machthebbers en geeft ze terug aan de bevolking). Of misschien: De Waarheid Ligt Links van het Middenpartij. Wat te denken van SDGGG? SociaalDemocratische GedachteGoedGarantie of de Exengroep. Misschien schrijven ze een wedstrijd uit om een mooie naam te bedenken.

Wanneer je ze de komende tijd in de raadzaal zult zien, op dezelfde plek als voorheen de PvdA, val ze dan niet zwaar. Ze hebben zo lang geleden als slachtoffer van schier ondraaglijke machtspolitiek. Ze hebben in de afkeuring door de afdeling de moed gevonden, de moed der wanhoop, om weer terug te vechten. Niet tegen Judith – wie lukt dat wel? – maar tegen de rest van de wereld. Het rode lichtje van hun microfoon zal vaak aan floepen, rode vlekken op de wangen zullen verbeten strijdlust verraden, hun argumenten zullen  alle andere beweringen van tafel vegen. De herinneringen aan de vorige periode zal binnen de kortste keren vervagen en straks zijn de verkiezingen. Sneu voor de PvdA. Misschien kunnen die mensen samen met de SP een jaartje of vier flyeren?