3 november 2018 – Column Sjaak Grosthuizen: Hoorn blijft mij bekoren
Kent lokale politiek verrassingen? Jazeker! Een hoop zaken is met redelijke zekerheid te voorspellen. Iedereen, zelfs ikzelf, kan zaken van verre zien aankomen. Dat Menno Jas van de Realistische Partij liever geen statushouders richting Hoorn ziet komen is geen verrassing. Dat de rest van de raad wil laten weten, dat uitsluiten van groepen met urgente woonbehoefte niet door de beugel kan, konden we best vermoeden. Maar dat Menno ten tweede male artikel 1 van de grondwet aanhaalt om juist wel een groep uit te sluiten zag ik niet meteen aankomen. Ik dacht dat hij zijn doel wilde bereiken zonder onzinnige uitspraken te doen.
De vraag was eigenlijk alleen nog: wie begint en wie met wie?
De echte verrassing voor mij en waarschijnlijk vele anderen, was de fusie of de volledige overgave van de Hoornse Seniorenpartij met en aan de FT. Dat kleine partijtjes na de soms absurde versplinterperiode tot het inzicht zouden terugkeren, dat men samen meer kan bereiken dan in je eentje, was voor een aantal insiders iets wat er al een beetje aan zat te komen. De vraag was eigenlijk alleen nog: wie begint en wie met wie?
Dat swingen in de Hoornse politiek usance is, wordt al bijna normaal geacht. De richting van de nieuwe partnerkeuzes is veel meer een verrassing. Neem nu de HSP, die onder aanvoering van Nico Oudheusden en met companen als Conny Ligthert en Nico Mast de zorg voor de ouderen scherp in het oog houdt; die partij gaat op in de FT. En waarom is dat? Ik sprak in afgelopen tijd mensen die meenden dat de Hoornse Onafhankelijke Partij o.l.v. Robert Vinkenborg de beoogde partner zou kunnen worden. Men meende een van de Nico’s zachtjes op de melodie van een oud kinderliedje te horen mompelen: ’Hop, hop, hop naar Robert, dat wordt onze stal, die krijgt ook onze stemmen, maar de rest krijgt niemendal.’
Ik ontmoette afgelopen zondag Nico Mast bij een gezellig cultureel Stedebroecs gebeuren in Hét Postkantoor en vreemd genoeg beantwoordde hij mijn groet zeer kort en concentreerde zich verder op zijn pauzedrankje. Normaal gesproken overlaadt hij mij met allerlei wetenswaardigheden en standpunten over zaken die de Hoornse politiek betreffen en vele andere zaken. Vreesde hij zijn mond voorbij te praten?
Lekker meesmullen aan de politieke macht van de fractie die nu de grootste is?
En waarom juist de partij gekozen van de geweldige partijvoorzitter van de partij met zijn eigen naam? Toegegeven: de ervaring van deze politieke mastodont overtreft alle huidige raadservaringen. Hij zat al lang in de gemeentepolitiek, toen de oudjes van de ouderenpartij nog in de politieke luiers zaten. Zouden de oudere politici vinden dat hun ouderenbelangen beter behartigd kunnen worden binnen een partij die de mening over alle politieke dossiers op zo’n geheel eigen wijze weet uit te dragen? Heeft de FT, zonder dat het anderen bijzonder opviel, al zoveel betere dingen tot stand weten te brengen voor de ouden van dagen dan de HSP? Of willen ze nu eindelijk ook een deel uitmaken van een coalitie? Lekker meesmullen aan de politieke macht van de fractie die nu de grootste is?
Welke andere samensmeltingen kunnen wij nog verwachten? We hebben nog een paar solisten in de raad. Zou René Assendelft van Hoorn Lokaal ook al op zoek zijn naar een andere fractie? Niet de FT natuurlijk. Dat kent hij al en een ezel stoot zich in het gemeen niet tweemaal aan dezelfde steen. Met VOCHoorn dan? Of zijn die zelf al op zoek naar een nieuwe of oude partner? Terug naar de VVD? Zouden alle partijen en raadsleden die ooit bij de PvdA zaten weer terugkeren in hun moederschoot? Zou de ChristenUnie menen dat het CDA te zeer van God los is om mee samen op weg te gaan? Dat men in die fractie meer met voetbal lijkt te hebben dan met de Bijbel? Ik ben zo benieuwd wat de dochter van Chris de Meij zal vragen, wanneer haar pappa weer eens wat tijd voor haar kan vrijmaken. ‘Pappa, komt de Realistische Partij nu bij de VVD?’ Zal hij daar uitgebreid op ingaan of alleen maar zeggen: ’Niet zulke malle vragen stellen, lieverd. Ik doe nu het licht uit en lekker slapen jij.’
Hoorn blijft mij bekoren, zei ik ooit en daar blijf ik bij.