14 juli 2018 – Column Sjaak Grsothuizen: En dan nu reces
Zo, Enkhuizen heeft nu als laatste gemeente in Nederland een nieuw college. Ze zijn eruit. Ze hebben er lang over gedaan, maar dan heb je ook wat. De gemeenteraad van Enkhuizen kent eigenlijk geen coalitie en oppositie meer. Men gaat er met de hele bubs samenwerken en dat is nieuw voor de politici van Enkhuizen. Men gaat niet meer loeren op minuscule afwijkingen van meningen, evenmin zal men elkaar uitmaken voor rotte haring. Schouder aan schouder, de handen inéén (wil iemand het maken van een selfie even overnemen?) en met bakken vol vertrouwen zal men de rest van Nederland laten zien dat het deze periode heel anders kan en dat het ook anders gebeurt.
In Hoorn, waar het al jaren, op een paar kleine schermutselingen na, allemaal koek en ei is, zal men ontdekken dat men op het gebied van de democratie zal worden ingehaald door Enkhuizen. Ook dankzij de wet van de remmende voorsprong. De drang om alles nu eens grondig anders aan te pakken is slechts latent aanwezig en omdat het idee van niet alles meteen dichttimmeren maar het accent leggen op wat gezamenlijk in harmonie kan worden uitgevogeld, in Hoorn veel kleiner is. Veel democratisch handelen zal daardoor slechts in geringe mate afwijken van de afgelopen bestuursperiode.
Deze week zijn de jaarrekening en de kadernota aan de orde geweest. Amendementen en vooral moties hielden de raadsleden een hele middag bezig. Na de vergadering zou er de jaarlijkse barbecue zijn. Was het dat men die barbecues nu wel zo’n beetje kende of was er de diepgevoelde behoefte om nog even te vlammen voor de per ongeluk meekijkende en meeluisterende burger of was het oprechte zorg dat alles goed afgerond dient te zijn alvorens met een gerust hart met reces te kunnen? De vergadering schoot niet echt op.
Ondanks de voortdurende uitnodigende gebaren van de fracties van wat we in Hoorn nog steeds coalitie noemen, bleef het pièce de résistance, de flexwoningen, totaal onbespreekbaar. Hoe serieus wil je dan samen denken, dachten oppositiepartijen gezamenlijk.
niet over de hoeveelheid wethouders, meer over de bereidheid compromissen te sluiten.
Ik las dat in een andere lastig te besturen gemeente, namelijk Den Helder, men daar meent er met maar liefst zeven wethouders wel uit te kunnen komen. De versplinterde fracties in de juttersstad hopen dat een dergelijk aantal coalitiefracties de stad meer rust verschaft. Soms gaat het niet over de hoeveelheid wethouders, meer over de bereidheid compromissen te sluiten.
In alle Nederlandse politieke strijdperken moet het compromis de oplossing brengen. Iedereen levert iets van de eigen standpunten en wensen in en vooral daar, waar afsplitsingen door muggenzifters worden gepleegd, zal de bereidheid tot compromissen verrekte klein zijn.
In de Enkhuizens raad zit, net als in de Hoornse, een flink aantal raadsleden uit de vorige periode. In Enkhuizen leek de strijd om het gelijk op het scherp van de snede te zijn gevoerd. Het zijn ook deze mensen, die nu bekennen dat je met samenwerking en minder heftig strijden ook heel goed een stad kunt besturen. Je zou hierdoor geneigd zijn te denken dat door de wet van de stimulerende achterstand – die schijnt ergens in een nuttig boekje te staan – Enkhuizen op democratisch gebied de andere Westfriese gemeenten voorbij zou kunnen streven. Nu heeft de bedenker van die wet erbij gezegd, dat de achterstand dan niet al te groot dient te zijn.
In Hoorn dienen de politici van nu te beseffen dat er ook voor hen nog het een en ander te leren is.
Ik ben nu ontzettend benieuwd of in Westfriesland de kwaliteit van het democratisch handelen zal toenemen en in welke gemeente het beste. In Hoorn dienen de politici van nu te beseffen dat er ook voor hen nog het een en ander te leren is. Moet ik ze een beetje opjuinen met de kreet: laat je op dit gebied niet voorbijstreven door Enkhuizen! ? Voor de gewone burgers in alle Westfriese gemeenten zou het natuurlijk mooi zijn, wanneer alle zeven gemeenten zich het vuur uit de sloffen gaan lopen om de burger zo raadbreed mogelijk op zijn wenken te bedienen.
De politici van Westfriesland zijn nu zo’n beetje allemaal wel met reces. Tot september, wanneer ze weer uit de mottenballen worden geplukt, bestaat de kans dat wij hen vergeten. Dat weet men en dus zullen we tot die tijd af en toe worden opgeschrikt door ellende in onze eigen woonomgeving, die we zelf nog niet allemaal hadden ervaren. Het zijn de politici die willen laten weten dat reces niet betekent dat ze de hele tijd geen aandacht meer hebben voor de burger. Wees dan niet bevreesd. Je zult dan misschien ervaren hoe eensgezind zij met aan elkaars opgemerkte onvolkomenheden aan de slag gaan. Het wordt vast een heel mooie zomer!
Wet van de stimulerende achterstand
Wet van de remmende voorsprong