In de aanloop van de Ironman Multisport Festival Westfriesland van 5-7 juli kun je via OnsWestfriesland.nl ervaringen lezen van ervaren en onervaren triatleten. Hieronder stelt Jan-Willem Smit zich voor:
In de aanloop naar mijn eerste halve marathon schreef ik me in voor de olympische afstand (1.500 meter zwemmen, 40 km fietsen, 10 km hardlopen) van de Almere Duin triatlon in mei 2018. Ik stelde me voor dat het fietsen en zwemmen een aangename afwisseling zouden zijn op het hardlopen, waar ik op dat moment al een paar maanden fanatiek mee bezig was. Het wielrennen leek mij niet per se leuk, maar ik werd wel heel enthousiast van alle mooie spullen die ik er voor nodig had. Het zwemmen zou ik wel even gaan doen. Want wat is nu 1.500 meter?
het Rode Kruis, die opvallend dichtbij bleven varen om er zeker van te zijn dat ik weer veilig aan land zou komen
Dat viel behoorlijk tegen! Ik voelde me in het IJsselmeer bij Almere alles behalve als een vis in het water. En dat zagen ook de vrijwilligers van het Rode Kruis, die opvallend dichtbij bleven varen om er zeker van te zijn dat ik weer veilig aan land zou komen. Op het moment dat ik weer grond onder mijn voeten voelde, zwoer ik ter plekke om nooit meer een individuele triatlon te gaan doen. Met het fietsen en lopen kon ik gelukkig veel goedmaken en uiteindelijk kwam ik in een prima tijd (2:55:57 uur) over de finish. Maar het smaakte op dat moment nog zeker niet naar meer.
Met de halve marathon en een aantal andere loopwedstrijden in het verschiet lag de nadruk in mijn training daarna vooral weer op het hardlopen. In drie of vier sessies liep ik zo’n 50 km per week. Wel sloot ik me bij een groep trimzwemmers aan en probeerde ik het hardlopen af te wisselen met wekelijks één keer zwemmen en één keer fietsen. De variatie in duursport is prettig, je spreekt je lichaam op een andere manier aan en de ene sport heeft zeker een positief effect op de andere.
In maart van dit jaar werd mijn deelname aan de Ironman 5i50 concreet. Mijn looptempo is hoog en stabiel, dus is de focus in de aanloop naar deze triatlon verschoven naar het verbeteren van het fietsen en zwemmen. Zo’n zes keer per week wissel ik lopen (totaal 40 km), fietsen (totaal 75 km) en zwemmen (totaal 1.000 m) met elkaar af. Sinds een aantal weken heb ik het zwembad verruild voor het IJsselmeer en begin ik te wennen aan de omstandigheden van het open water. Ook besteed ik aandacht aan koppeltrainingen; het combineren van twee onderdelen in één training.
dit keer leek ik geen risicogeval voor het Rode Kruis te vormen
Ik houd er inmiddels dus een redelijk compleet en specifiek trainingsschema op na. Maar uiteindelijk moet je het natuurlijk ook in praktijk kunnen brengen. Dus was ik in mei van dit jaar terug in Almere voor de Duin triatlon. Dit keer had ik 2:21:15 uur nodig voor de drie onderdelen, ruim een half uur minder dan een jaar eerder. Het zwemmen blijft mijn zwakke plek, maar dit keer leek ik geen risicogeval voor het Rode Kruis te vormen en kan ik vol vertrouwen uitkijken naar de Ironman 5i50 in Hoorn!
rustig doortrainen, blessurevrij blijven, het parcours doornemen
Ik begin nu aan mijn ‘taperweek’, de laatste week voor de wedstrijd. De theorieën over training en rust in deze laatste week zijn erg verschillend, maar voor mij betekent het rustig doortrainen, blessurevrij blijven, het parcours doornemen en zorgen dat al het materiaal klaar is voor de wedstrijddag. Dit is puur op gevoel, ik heb nog niet de ervaring om hier echt iets zinnigs over te zeggen. Maar daar kom ik volgend jaar, voor de start van de Ironman 70.3, misschien nog op terug 😉
