23-10-2019 – Column Peter Ursem: Glutenvrij Sinterklaas
Van sommige berichten word je gewoon een beetje blij wanneer je er voor het eerst iets over leest. Pas later kunnen vraagtekens opdoemen die dat blije gevoel weer trachten te relativeren. Ik heb dit bij het bericht dat men ook in Westfriesland tijdens de intocht van de goedheiligman rekening gaat houden met kinderen die lijden aan een glutenintolerantie. Coeliakie heet dat en het is een lastige kwaal, waarmee je heel toch heel gelukkig en heel oud kunt worden. Je moet wel rekening houden met wat je naar binnen werkt.
Voor kinderen is dat knap lastig. Opgroeien met leeftijdgenootjes bij de kinderopvang of op de basisschool betekent ook het gezamenlijk ontdekken wat er allemaal voor lekkers bestaat buiten het huishouden van je ouders om. En dan mag je niet eens helemaal met alles meedoen. Kruidnootjes en pepernoten gaan er zo gemakkelijk in bij het jonge spul en dan je hebt immer alerte ouders en juffen nodig om ervoor te zorgen dat het kind met coeliaki zich niet bij verjaardag traktaties enthousiast tegoed gaat doen aan lekkernijen die bol staan van de gluten.
Een flinke deuk in het opgewonden en verheugde gevoel.
Tijdens intochten van Sinterklaas zullen pieten in alle kleuren van de regenboog het een feest vinden ook de meest schuchtere kindertjes langs de intochtroute een hand vol lekkers toe te stoppen. Ook de glutenmijdertjes. Dan moet moeder ervoor zorgen dat het allemaal niet in de begerig openvallende mondjes verdwijnt. Mama (of papa natuurlijk, want papa’s zijn tegenwoordig net zo bezorgd) pakt het dan af met de mededeling dat ze het zal bewaren en geeft meteen haar kroost een glutenvrij koekje in de hand. Een flinke deuk in het opgewonden en verheugde gevoel. Of het kindje is al zo ver dat ze al weet dat ze niks aan mag pakken, omdat ze anders weer buikpijn krijgt. Dat moet dan tevreden zijn met slechts de aanblik van Sinterklaas en gulle pieten.
Maar er verschijnt licht in de duisternis, hoop voor deze kleine minder bedeelden. Er komen speciale glutenvrije pieten langs om deze kinderen net zo te verrassen als de andere. Ze zijn te herkennen voor de papa’s en mama’s omdat ze schorten dragen met het logo ‘I love glutenfree’, waardoor ze het idee mogen krijgen toch maar te boffen met hun coeliakie en meteen een lesje Engels meepakken. Ze hebben in plaats van de grote witte zakken een groen tasje met datzelfde logo. Nu zou je gemakkelijk kunnen denken, dat het als die kinderen langs de route worst zal zijn of de traktatie uit een witte zak of een groen tasje komt. Het glutenfree kindje zal zodra de glutenfree piet in de buurt komt moeten ontdekken dat de voorraad glutenvrije lekkernijen schoon op is.
De glutenvrije pepernotenuitdelers zijn groen geschminkt.
Gelukkig is daar rekening mee gehouden. Het glutenkindje kan eerst een gedownloade tekening inkleuren en daarmee gaan zwaaien, zodra ze iets groens zien passeren. Misschien mag het kind dat een hekel aan kleuren heeft gewoon met een ongekleurde tekening zwaaien en hopelijk wordt de suggestie om als allessnoepertje van beide walletjes te snoepen niet opgepakt. De glutenvrije pepernotenuitdelers zijn groen geschminkt. De intochten in Andijk op 16 november en Opmeer op 17 november zullen een glutenvrije piet kennen. En in het Zuiderzeemuseum is er ook een op 23 en 24 november en op 1 december.
Willen we met ons allen afspreken dat we , zodra we de overdracht van glutenvrij sinterklaaslekkers zien, niet meewarig naar die kinderen gaan wijzen en de eigen kroost uitleggen, dat dit eigenlijk zielige kindjes zijn, die niet alles mogen hebben? En willen de mensen die een paar jaar in Hoorn geleden op hun achterste benen gingen staan bij het voornemen om ook groene pieten in te zetten zich niet weer manifesteren in actiegroepen die geen andere pietenkleur dan zwart gedogen? Dan houden we ook de mogelijkheid open om andere kleuren voor kinderen met voedselallergieën te gaan gebruiken.
