Terug op de IC in Hoorn; ‘Dag in, dag uit alles uit de kast’

Zoals ze het ziekenhuis verlieten, keerden ze er terug: als koppel. Op tijdelijke basis fulltime gedetacheerd, vooral dankzij een heleboel goede wil. “We zijn de veiligheidsregio echt dankbaar dat ze zo’n flexibele houding aannemen. We wilden dit écht doen. Er zijn geen blikken vol van ons soort mensen. En handen aan de bedden zijn door de coronacrisis keihard nodig.”

Marieke: “De nood was zo hoog dat Astrid zelfs voor 1 april al taken heeft opgepakt. Dan zijn wij wel zo dat we een pak aantrekken en aan de slag gaan. Het voelde ook alsof we nooit waren weggeweest. Binnen anderhalf uur stonden we gewoon onze oude job weer te doen.”

Astrid: “De omstandigheden zijn aan de ene kant heel heftig, aan de andere kant gaat je IC-hart er wel sneller van kloppen: dag in, dag uit alles uit de kast halen om mensen te redden. Het is de vooral omvang die het werk nu anders maakt. Deze IC heeft normaliter 13 bedden en acht beademingen. We kunnen nu opschalen tot 24 bedden en 24 beademingen.”

Marieke: “Ook emotioneel is het zwaarder dan we gewend waren. Patiënten op de IC mogen geen bezoek ontvangen. Familie krijgt tweemaal per dag telefonisch een update. Als een patiënt overlijdt, dan mogen daar twee familieleden bij zijn. De situatie is heel schrijnend. Het zien van dat leed maakt het heftig.”