HOORN – Astrid Noor en Marieke Beliën stapten eind 2018 na respectievelijk achttien en zestien jaar op de intensive care van het Dijklander Ziekenhuis in Hoorn samen over naar de Ambulancedienst. Sinds 1 april zijn ze tijdelijk terug op hun oude stek. Een kort interview gedeeld door de veiligheidsregio NHN.
“We zijn een setje”, zegt Astrid. “Dat is op de IC in Hoorn begonnen en altijd doorgegaan.” Marieke: “Ik ben op de IC gestart als leerling van Astrid. Toen ik in de zomer van 2018 zei dat ik wilde overstappen naar de veiligheidsregio, zei ze meteen: ik ga mee.”
Zoals ze het ziekenhuis verlieten, keerden ze er terug: als koppel. Op tijdelijke basis fulltime gedetacheerd, vooral dankzij een heleboel goede wil. “We zijn de veiligheidsregio echt dankbaar dat ze zo’n flexibele houding aannemen. We wilden dit écht doen. Er zijn geen blikken vol van ons soort mensen. En handen aan de bedden zijn door de coronacrisis keihard nodig.”
Marieke: “De nood was zo hoog dat Astrid zelfs voor 1 april al taken heeft opgepakt. Dan zijn wij wel zo dat we een pak aantrekken en aan de slag gaan. Het voelde ook alsof we nooit waren weggeweest. Binnen anderhalf uur stonden we gewoon onze oude job weer te doen.”
Astrid: “De omstandigheden zijn aan de ene kant heel heftig, aan de andere kant gaat je IC-hart er wel sneller van kloppen: dag in, dag uit alles uit de kast halen om mensen te redden. Het is de vooral omvang die het werk nu anders maakt. Deze IC heeft normaliter 13 bedden en acht beademingen. We kunnen nu opschalen tot 24 bedden en 24 beademingen.”
Marieke: “Ook emotioneel is het zwaarder dan we gewend waren. Patiënten op de IC mogen geen bezoek ontvangen. Familie krijgt tweemaal per dag telefonisch een update. Als een patiënt overlijdt, dan mogen daar twee familieleden bij zijn. De situatie is heel schrijnend. Het zien van dat leed maakt het heftig.”