Column Peter Ursem: Leven op een aardverschuiving

31 maart 2022 – Column Peter Ursem: Leven op een aardverschuiving

De wereld is veranderd. Echt veranderd! Mocht men menen dat de vorige eeuw er een was met aardverschuivingen op allerlei gebied: financieel, sociaal, industrieel, vervoer, oorlogsvoering, democratie, religie en op veel meer terreinen dan ik hier wil noemen, omdat je anders zinnen krijgt die volledig onleesbaar dreigen te worden van wege de lengte en inhoud (wat inhoudt dat iedere kritische lezer zich zou kunnen afvragen of er niet onderwerpen bij genoemd staan die er iets te veel met de haren bijgesleept lijken, hoewel je daar zelfs bij feestjes, die in bepaalde kringen, zeg maar familiekringen of vriendenkringetjes in een kroeg, interessante gesprekken over kunt verwachten, waarbij er altijd wel iemand in het gespreksgroepje zit die de ballen verstand heeft van welk onderwerp dan ook en steeds probeert het gespreksonderwerp te sturen naar zijn of haar (laat ik daar geen discussiepunt over lanceren, want je zou het onderwerp over genderzaken met goed recht ook al bij de veranderingen in de vorige eeuw kunnen plaatsen) e-fiets die toch zo fantastisch makkelijk is zodat hij of zij (zie vorig ingevoegd zinnetje tussen haakjes) zelfs heen en weer naar Alkmaar is geweest)), in de huidige eeuw zijn we ook al goed bezig het tijdsbeeld te veranderen.

Neem nu ons eigen Westfriesland en dan denk ik ook aan zaken, die nu heel simpel lijken, maar in de vorige eeuw nog niet denkbaar. De viering van carnaval vlak voor Pasen. Officieel was de carnaval dit jaar te vieren op zaterdag 26 februari tot en met dinsdag 1 maart. We hielden dat altijd gekoppeld aan de kerkelijke jaarkalender. Het weekend vóór aswoensdag, waarbij verstokte gelovige carnavalvierders een askruisje konden halen bij de pastoor die in het zuiden des lands vast en zeker meer begrip toonde voor de katergezichten die hij beaskruiste. In Zwaag werd de carnavalsoptocht in het afgelopen weekend gehouden.

Politieke onzinpartijen behaalden zetels in besturen waar ze niet van plan zijn om echt te besturen.

Natuurlijk was het de coronapandemie die dit omdenken mogelijk maakte. Door deze ziekte werden meer levens op de kop gezet dan we voor mogelijk hielden. Onderwijs en administratieve werkzaamheden kunnen voor een deel ook rustig thuis worden beleefd. Politieke onzinpartijen behaalden zetels in besturen waar ze niet van plan zijn om echt te besturen. We hebben de oorlog in Oekraïne met allerlei gevolgen die we nog jaren zullen merken, ook hier in Westfriesland.

We gaan het misschien deze eeuw nog meemaken dat het Pact van Westfriesland echt iets oplevert en dat bewoners van Westfriesland een soort regionale eenheidsgevoel ontwikkelen, zodat we tegenover iemand uit het oosten des lands die met enige trots beweert dat hij (of zij natuurlijk, met alle andere denkbare gendervarianten) in de eerste plaats een Tukker is, ook zeggen: dat mag je best zijn, beste Tukker, maar ik ben Westfries, waarna de Tukker met iets minder trots afdruipt.

We hebben sinds deze week voor de komende vier jaar ook weer zeven nieuwe gemeenteraden in onze regio en daarin zijn weer iets meer vrouwen en jongeren gekozen. Als dat niet leidt tot andere en verrassende politieke beslissingen, dan weet ik het ook niet. Er liggen hier en daar onderwerpen die nog moeten worden afgehamerd. Zal daar binnenkort al iets van nieuwe inbreng te merken zijn of houden de nog zittende uiterst ervaren raadsleden de touwtjes voor de nieuwelingen kort?

We zitten in een veranderende wereld. Een aardverschuiving. Jij en ik zitten daar ook bij en die wereld gaat iets met ons doen. Of gaan wij iets met die wereld doen? Schuiven of geschoven worden, dat is de vraag. Daar zou iemand eens een mooi toneelstuk over moeten schrijven. Ik niet, want ik heb dit al geschreven.