Column Peter Ursem: Veilig voelen voor eigen deur

30 november 2022 – Column Peter Ursem: Veilig voelen voor eigen deur

Niet alleen in woonkernen wordt af en toe gescheurd door automobilisten met een onbehandelde maxverstappencomplex (MVC). Ook en zeker in de buitengebieden van ons nauwelijks meer rustiek te noemen regio gebeurt dat. In die buitengebieden liggen heel wat wegen waar een maximumsnelheid van 60 km geldt. Er staan echter geen flitspalen, de wegen zijn vaak kaarsrecht en op veel momenten is er niemand anders te zien voor de mensen met snelheidsverslaving. Of moeten we tegenwoordig spreken van mensen met een rijbeperking of rijvaardigheidsbeperking?

mensen met een rijbeperking of rijvaardigheidsbeperking?

Voor bewoners van een van de buitenwegen is de maat vol. Zij lijken er zich slechts met gevaar voor eigen leven over te kunnen lopen of fietsen. De weg Wijmers wordt af en toe gebruikt als racebaan, waar zelfs bij een snelheidscontrole een snelheid werd geconstateerd van 145 km per uur en zelfs 180! Met mijn oude Fiat Doblò heb ik ooit eens op de Duitse Autobahn na langdurig plankgas geven een moeizame 140 km per uur gehaald. Ik beken hier openlijk dat ik op momenten dat ik geen andere weggebruikers ontwaarde op 60 km wegen wel eens – ik schrijf dit nu met enig schaamrood op de kaken en met het volle besef dat ik niet minder dan een volle laag hoon toebedeeld mag krijgen – 70 reed en ooit zelfs 75. Ook dat is voor deze wegen te snel, hoewel dat tijdens het rijden niet echt zo voelt.

Het enige medicijn tegen de kwaal of afwijking is het plaatsen van flexflitsers

Dat aanwonenden het gejakker over de weg waarlangs zij dagelijks moeten gaan flink zat zijn vind ik heel begrijpelijk. Zeker wanneer al zeker vijf jaar geleden de eerste verzoeken werden gedaan om iets te doen aan snelheidsbeperking. Verkeersdrempels worden door LTO ontraden, omdat het landbouwverkeer voornamelijk op dit soort wegen is aangewezen. Andere snelheidsbeperkende maatregelen zijn ook niet genomen, omdat men vreest dat MVC-lijders tussen wegversmallingen door juist oplevingen van hun kwaal ervaren. Het enige medicijn tegen de kwaal of afwijking is het plaatsen van flexflitsers vinden de bewoners langs de Wijmers.

Ik denk dat de wens om snelheden naar passende grootte te krijgen zeer terecht is en dat het onbevredigend is, wanneer de instanties waar je je probleem aankaart niet of nauwelijks reageren. Raad en wethouder Broeders van Drechterland hebben te duidelijk laten merken dat dit probleem geen prioriteit heeft. Ik vermoed dat bewoners langs de Wijmers en de vele andere buitenwegen niet elke keer een feestje houden wanneer er weer een auto dankzij te hoge snelheid in de sloot belandt. Zij willen zich gewoon veilig voelen wanneer ze de deur uit stappen.

Natuurlijk vraagt het heel veel investeringen van de overheid om ieder op deze wegen te vrijwaren van levensbedreigingen door automobilisten die willen uitproberen bij welke snelheid ze nog niet in een sloot belanden of die menen dat wandelaars of fietsers hen alleen al met hun aanwezigheid hinderen in hun rijuitdaging. Op dit moment lijkt het of verkeersaso’s vrij spel mogen houden, omdat doeltreffende handhaving niet realiseerbaar is. Wanneer dat inderdaad niet veranderd kan worden, zou het wellicht voor bewoners langs deze wegen beter zijn hun eigen voertuigen langs de weg te parkeren. Wanneer MVC-patiënten dan maar liever op een Duitse Autobahn gaan racen, dan hoeft niemand in Westfriesland daar hartzeer over te krijgen.

Maar evengoed lijkt het nodig dat de Drechterlandse politiek zich hier niet te makkelijk van af dient te maken.